El Calafate

Gisteren hebben we vanuit El Calafate een minitrekking gedaan. Met de bus zijn we 's ochtends vroeg naar het national park gebracht. Entree is hier voor Argentijnen ongeveer de helft van wat wij als buitenlanders moeten betalen. Een principe waar Geert Wilders het roerend mee eens zou kunnen zijn. Voor ons is $100 per persoon per dag een aardige tast in de buidel. (Dat is dus exclusief de kosten van de excursie, lunch, etc.)

Het geld wordt overigens wel goed besteed, het park is voorzien van asfalt wegen en mooie uitzichtpunten.
Na een oversteek van ongeveer een kwartier, met een bootje, zijn we vanuit de shelter begonnen aan een wandeling langs de kust van het 'Brazo Rico' meer. Het uitzicht is adembenemend. We kijken uit op de south face van de Perito Moreno gletsjer. Een muur van ijs van tussen de 30 en 60 meter hoog en ruim een kilometer lang. Op het strand krijgen we les over de gletsjers.
Deze is zo bijzonder omdat het een van de grootste ter wereld is en omdat hij makkelijk te bereiken is. De andere gletsjers van deze proporties liggen hoog in de bergen of op Antartica.

Verderop is een tentenkamp waar we crampons onder onze schoenen binden en het ijs betreden. Het lijkt nog het meest op een enorme bult aan elkaargevroren ijsblokjes. In werkelijkheid is het sneeuw dat in de loop van vele jaren is samengeperst tot ijs. Op dit gedeelte smelt het ijs langzaam waardoor er kieren, beekjes, diepe kloven en gevaarlijke 'drain holes' ontstaan. Het ijs is transparant, maar het absorbeert het rood en geel uit het lichtspectrum wel waardoor er een mooie ijsblauwe gloed in het ijs lijkt te zitten. In sommige diepe kloven wordt het zelfs donker blauw. Na anderhalf uur lopen en klimmen over het ijs worden we getracteerd op een glas scotch on the rocks waarbij het ijs, dat vers uit de wand wordt gehakt, ouder is dan de whiskey!

Terug in de stad, wat meer lijkt op een dunbevolkt dorpje, hebben we onze ogen de kost gegeven aan de indianen kunstwerken, die hier in kleine kraampjes langs de straat gemaakt en verkocht wordt. De indianen cultuur en de kunst is al geschat op 12000 jaar oud.

Vandaag hebben we een aantal gletsjers op een meer ontspannen manier bezocht, op een luxe catamaran. Een snelle boot met ongeveer 100 passagiers. Vanuit puerto Bandera via lago Argentino en een aantal aangrenzende meertjes zijn we naar de Upsala glacier gevaren.

Het meer is gevuld met 'glacier milk'. De kleur kan ik het best omschrijven als wit achtig blauw-groen. Dit komt doordat de gletsher over de rotsbodem schuurt en heel fijn stof afschuurt wat in het water komt.

Onderweg zien we de ijsbergen steeds groter worden. Sommige zijn hoger dan de boot, en dan te bedenken dat 90% onderwater steekt.

Op de dieptemeter van de boot zien we dat onderwater net zo grillig is als daarboven. Variaties gaan van 100 tot 300 meter, het diepste punt is 700 meter diep.

We kunnen niet vlakbij de Upsala gletsjer komen omdat de icebarrier helemaal vol met ijsbergen ligt. Het volgende meer wat we aandoen heeft een kleine gletsjer die niet meer tot aan het meer komt, maar ongeveer 300 meter boven het water stopt en overgaat in een klein watervalletje. Wel zie je nog duidelijk waar de gletjser heeft gezeten omdat hier geen begroeing is.

Aan het eind van het meer is de imposante grote Spegazzini gletsjer die uit meerdere bergpassen samenkomt. Vanaf het meer kunnen we goed de south Patagonian icefield zien. De bergen vormen een grote kom die sneeuw en ijs vasthouden. Hier zijn de gletsjers al 100 jaar constant in lengte, omdat ze net zo snel groeien als wat er af smelt. Tussen de toppen door 'stroomt' het ijs er met ongeveer 2 meter per dag uit.

We wachten in spanning tot een van de reusachtige blokken ijs met daverend geweld afbreekt en in het water valt.
We hebben geluk en zien een paar keer een grote plons. Filmen is bijna niet te doen, er zit ruim een seconde vertraging tussen de breuk en de knal.

De laatste stop is de northface van de Perito Moreno gletsjer, waar we het hele spektakel nog een keer aanschouwen. Ondanks de kou blijven we toch buiten staan om geen seconde te missen.

President Christina was in town en ze hebben hier al een paar dagen een groot festival. Hopenlijk is het afgelopen en kunnen we vanacht een beetje bijslapen. Gelukkig hoeven we er niet vroeg uit dit keer.

Hasta mañana